حسینیه وفرهنگسرای سیدالشهداء(ع)دستگردقداده

وهابی ها چه می گویند؟

وهابی ها، تبلیغات سوئی را بر علیه شیعه به راه انداخته و برخی اعمال شیعیان را شرک دانسته و آنها را مشرک معرفی می کنند. با صرف میلیونها دلار، هزاران کتاب بر علیه شیعه و معتقدات آنها تالیف و در حد وسیعی چاپ و در میان مسلمانان، خصوصا در ایام حج توزیع کرده اند.

قبل از ورود به بحث، تذکر این نکته ضروری است که فرق است میان وهابی و سنی، ما با برادران مسلمان خود از اهل سنت مساله ای نداریم تمامی مسلمانان همانند انگشتان یک دست هستند. هر چند انگشتان یک دست، هر یک دارای خاصیت و امتیازی است، اما همه در برابر دشمن جمع شده و مشتی می گردند در سینه ی او. 

می گویند توسل به پیامبر و اهل بیت او شرک است! با اندکی دقت در اطراف خود متوجه می شویم که گردش امور هستی براساس اسباب و وسایل و به تعبیری دیگر توسل است. آب و مواد غذایی از طریق ریشه، تنه و شاخه ی درخت به برگ آن می رسد و ریشه درخت از طریق برگ نور و هوا را دریافت می کند. در بحارالانوار در حدیثی از امام صادق (ع) می خوانیم: «ابی الله ان یجری الاشیاء الا بالاسباب» یعنی «خداوند از این که کارها بدون سبب و علت جریان پیدا کند ابا دارد.» خداوند برای هر کاری واسطه و علتی قرار داده است. 

هر چند شفا و درمان از خداست، «و اذا مرضت فهو یشفین» (شعراء/80) اما همین شفا را خداوند در عسل قرار داده است؛ «فیه شفاء للناس» (نحل/69)

هر چند خداوند کارها را تدبیر می کند، «یدبر الامر» (یونس/3) اما فرشتگان واسطه ی تدبیر او هستند. «فالمدبرات امرا» (نازعات/ 5)

در مورد توسل قرآن می فرماید: «و ابتغوا الیه الوسیله » وسیله ای برای نزدیکی به خدا جستجو نمایید. حال، آن وسیله کدام است؟ 

خداوند در این آیه، نوع وسیله را برای ما مشخص نکرده و به صورت مطلق فرموده است. لذا وسیله شامل هر چیزی است که ما را به خدا نزدیک کند، حضرت آدم پس از آنکه از بهشت اخراج شد سالیانی را به گریه و زاری و توبه گذراند، سپس کلماتی را از طرف پروردگارش دریافت کرد و به آن کلمات متوسل شد. قرآن می فرماید: «فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه»

فخر رازی و بسیاری از مفسران اهل سنت گفته اند مراد از «کلمات» که حضرت آدم به آنها متوسل شد نام پیامبر و اهل بیتش بوده است و آن کلمات این چنین بود: «الهی یا حمید بحق محمد، یا عالی بحق علی، یا فاطر بحق فاطمه، یا محسن بحق الحسن، یا قدیم الاحسان بحق الحسین و منک الاحسان» 

وهابیون می گویند: اگر نام کسی را در کنار نام خدا ببرید شرک است! 

اگر این سخن درست باشد خداوند نعوذ بالله خود مشرک است. زیرا در آیه 74 سوره توبه می فرماید: «و ما نقموا الا اغناهم الله و رسوله من فضله» خداوند و پیامبرش آنها را بی نیاز نمودند. و در جای دیگر می فرماید: «الله یتوفی الانفس» خداوند جانها را می گیرد و در جای دیگر می فرماید: «یتوفاکم ملک الموت» ملک الموت جان شما را می گیرد. بنابراین واسطه داشتن، نه تنها شرک نیست بلکه اساس هستی بر مبنای واسطه است. 

می گویند ساختن گنبد و بارگاه شرک است! 

می گوییم: اولا ما گنبد را نمی پرستیم، اگر گنبدی را می سازیم می خواهیم اعلام کنیم که زیر آن مردی الهی و موحد مدفون است. گنبد علامت بندگی است نه علامت شرک. 

ثانیا ساختن مسجد و بارگاه بر مزار و قبور بزرگان الهی در متن قرآن آمده است. قرآن در نقل ماجرای اصحاب کهف می فرماید: هنگامی که ماجرای اصحاب کهف برملا شد مردم برای دیدن آنها شتافتند ولی آنها را مرده یافتند هر کس پیشنهادی کرد؛ یکی پیشنهاد کرد که برروی آنها بنای یادبودی ساخته شود. دیگری پیشنهاد کرد که مسجدی برروی غار بنا کنیم. این پیشنهاد پذیرفته شد. (کهف/21) 

ثالثا ساختن گنبد به جای سقف مسطح، کاری است عقلایی و منطقی و هنری زیرا گنبد از زیباترین و بهترین و با استحکام ترین نوع معماری است. 

و نیز طلا کاری گنبد و ضریح نشان دهنده عشق به اهل بیت (ع) است، خداوند به پیامبرش می فرماید: - قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده ی فی القربی - بگو: من چیزی به عنوان مزد رسالت از شما مطالبه نمی کنم، مگر دوستی با اهل بیت من. (شوری/ 23) 

در واقع طلا کاری گنبد و ضریح، نوعی ابراز علاقه و محبت به اهل بیت پیامبر و تعظیم شعائر و تشکر از آنهاست. علاوه بر آنکه نوعی زینت و زیبایی است و زیبایی هیچ ایراد و اشکالی ندارد بلکه امری پسندیده است. 

وهابیون می گویند: روضه خوانی و مراسم یادبود، بدعت است! حال آنکه خداوند در قرآن، روضه خوانی می کند. آنجا که می فرماید: - و کاین من نبی قاتل معه ربیون کثیر فما و هنوا و ما استکانوا و الله یحب الصادقین - ؛ «و بسی پیامبران که خداپرستان بسیاری در کنارشان نبرد کردند و از هر رنجی که در راه خدا دیدند سست و زبون و درمانده نشدند، و خدا صابران را دوست می دارد.» (آل عمران/146)

یکی از اعمال حج و عمره، سعی بین صفا و مروه است. حاجی بعد از طواف خانه خدا و بعد از آنکه دو رکعت نماز طواف را به جای آورد، باید هفت بار بین صفا و مروه سعی کند. چرا باید هفت بار بین این دو کوه را پیمود؟ به یاد حماسه فداکاری یک مادر! هاجر همسر ابراهیم و مادر اسماعیل (ع) . 

هاجر، برای یافتن آب و نجات کودک شیرخوار خود هفت بار این مسیر را پیمود. خداوند می خواهد این خاطره همچنان در اذهان زنده بماند. لذا قرآن می فرماید: - ان الصفا و المروه ی من شعائر الله - (بقره/158) و در پایان این آیه می فرماید: - فان الله شاکر علیم - خداوند سپاسگزار و داناست. یعنی ای هاجر! اگر تو یک روزی به خاطر خدا مشکلات فراوانی را تحمل کردی، من هم نمی گذارم نام و خاطره ات فراموش شود. 

وهابیون می گویند: هر ذکری جز «یا الله» شرک است گر چه «یا محمد» باشد! اصولا هر گونه استمدادی از غیر خدا شرک است! باید پرسید: اگر یا حسین گفتن شرک است پس این سخن فرزندان حضرت یعقوب (ع) که آمدند خدمت پدر و گفتند « - یا ابانا استغفرلنا - (یوسف/97) پدر جان از خداوند بخواه ما را ببخشد، حکمش چیست؟ اگر بگویند: حضرت یعقوب زنده بود که از او استمداد کردند، می گوییم: حسین بن علی (ع) نیز زنده است زیرا قرآن می فرماید: - و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون - (آل عمران/ 169) و گمان نکنید کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه زنده و در پیشگاه پروردگار خود روزی می خورند. 

وهابیون می گویند: بوسیدن ضریح بدعت است و شرک!

روزی در مسجد النبی خواستم ضریح پیامبر را ببوسم یکی از وهابی ها گفت: «هذا حدید» این آهن است و هیچ فایده ای برای تو ندارد به او گفتم: پیراهن حضرت یوسف نیز پنبه بود ولی قرآن می گوید: هنگامی که این پیراهن را برروی صورت یعقوب (ع) انداختند، او بینا گردید. «فارتد بصیرا» . 

آری آن پیراهن از پنبه بود، ولی چون با بدن یوسف (ع) تماس پیدا کرده بود، با سایر پیراهنها تفاوت پیدا کرده و توانست انسان نابینایی را بینا کند. 

وهابیون می گویند: شما در هنگام نماز پیشانی بر مهر می گذارید بنابراین شما بت پرست و مشرک می باشید! 

آیا هر کس پیشانیش را روی هر جا گذاشت یعنی آن را می پرستد؟ ! اگر کسی سر برروی مهر گذاشت، خاک پرست می شود، پس شما هم مشرک هستید و شرک شما بیشتر است، چون سر بر هر چیزی می گذارید. بنابراین شما هم موکت پرست هستید، هم فرش پرست و ... ! در حالی که چنین نیست بلکه در حقیقت، سجده برای خداوند است، «و ان المساجد لله، فلا تدعوا مع الله احدا» (جن/18) و هر کس سر بر مهر می گذارد، خدا را می پرستد.

البته برخی عوام کارهای غلطی انجام می دهند که مربوط به مذهب شیعه نیست. مثلا هنگام وارد شدن به حرم مطهر امام رضا (ع) پاشنه درب ورودی را سجده می کنند. بوسیدن اشکال ندارد ولی سجده مخصوص خداست. 

اصول عقاید، تالیف حجه الاسلام و المسلمین قرائتی 

منبع: مجله راه قرآن شماره 14